Joanna d'Arc - Spalona na stosie za herezję, a potem ogłoszona świętą!

Joanna d'Arc, znana również jako Dziewica Orleańska, urodziła się w 1412 roku w Domrémy, małej wiosce we Francji. Stała się narodową bohaterką Francji i świętą Kościoła katolickiego, jej życie i śmierć wywarły trwały wpływ na historię Francji i stały się legendą.

Początki i powołanie

Joanna d’Arc, córka wieśniaków z Domrémy, już od najmłodszych lat wykazywała niezwykłe cechy charakteru i nadprzyrodzone zdolności. W wieku zaledwie trzynastu lat zaczęła doświadczać mistycznych wizji i słyszeć głosy, które przypisywała świętym postaciom. 

Były to głosy Michała Archanioła, patrona rycerzy i wojowników, Katarzyny Aleksandryjskiej, męczennicy i uczonych oraz Małgorzaty z Antiochii, patronki cierpiących i niewinnych. Te nadprzyrodzone zjawiska miały głęboki wpływ na młodą Joannę, kształtując jej duchową misję i poczucie przeznaczenia. Głosy te nie tylko oferowały Joannie duchowe wsparcie i pocieszenie, ale także zleciły jej konkretną, wydawałoby się niemożliwą do spełnienia misję: wyzwolenie Francji spod brutalnej okupacji angielskiej w okresie Wojny Stuletniej. 

Joanna była przekonana, że została wybrana przez Boga, aby doprowadzić Karola, Delfina (fr. dauphin – tytuł hrabiego Delfinatu. Nazwa pochodzi od herbu Guya II, w którym znajdował się delfin) Francji, do sakry królewskiej w katedrze w Reims, co miało symbolicznie oznaczać pełnoprawne i bosko sankcjonowane przywództwo nad narodem francuskim. Misja ta, choć obarczona wielkimi wyzwaniami, była kluczowa nie tylko z punktu widzenia militarnego, ale również miała głębokie znaczenie religijne i polityczne, ponieważ koronacja w Reims była starym rytuałem legitymizującym prawo do tronu. Zadanie to wymagało nie tylko niezwykłej odwagi, ale i głębokiego przekonania o słuszności bożego nakazu, które Joanna czerpała z swoich wizji. Mimo młodego wieku i braku formalnego wykształcenia wojskowego, zdołała przekonać do swojej misji szereg francuskich dowódców oraz samego Karola, co świadczy o niezwykłej sile jej charyzmatycznej osobowości i nieugiętości w dążeniu do realizacji tego, co uważała za swój boski cel.

Wzlot do sławy

W 1429 roku, po przekonaniu lokalnego dowódcy o swojej misji i po dokonaniu kilku przewidzeń, które się sprawdziły, Joanna otrzymała eskortę do Chinon, gdzie spotkała się z Karolem. Po przekonaniu go do swojej misji, otrzymała dowództwo nad armią i przystąpiła do działania. Jej obecność i determinacja zainspirowały francuskie siły do odniesienia kilku kluczowych zwycięstw, w tym uwolnienia oblężonego Orleanu, co szybko uczyniło ją bohaterką w oczach ludu i przywódców.

Upadek, proces i egzekucja

Fenomenalny wzlot do sławy Joanny nie trwał długo. W 1430 roku została pojmana przez Burgundczyków, sprzymierzeńców Anglików, podczas próby wyzwolenia Compiègne. Przekazana Anglikom, Joanna została oskarżona o herezję, czary i noszenie męskiego ubioru – co było uważane za obrazę na moralność i porządek religijny. Jej proces, który był politycznie motywowany, miał na celu zdyskredytowanie jej i przez to osłabienie pozycji Karola VII, którego koronacja była w dużym stopniu jej dziełem.

Po długim i pełnym kontrowersji procesie, podobnie jak wiele innych ofiar Kościoła Katolickiego, takich jak przykładowo Giordano Bruno, Joanna została uznana za winną herezji i spalona na stosie w 1431 roku w Rouen. Miała wówczas zaledwie 19 lat! Jej śmierć była wykorzystana jako ostrzeżenie przed wyzwaniem angielskiego panowania i papieskiej władzy.

Rehabilitacja i dziedzictwo

Proces rehabilitacyjny Joanny d'Arc, który rozpoczął się w 1456 roku, był wydarzeniem o znaczeniu nie tylko symbolicznym, ale i prawnym. Działania te zostały zainicjowane na prośbę matki Joanny, która nie mogła pogodzić się z niesprawiedliwą śmiercią swojej córki. Papież Kalikst III, odpowiedzialny za ponowne otwarcie sprawy, nakazał dokładne przeprowadzenie dochodzenia, które ujawniło liczne błędy prawne i manipulacje dokonane podczas pierwszego procesu. Odkrycia te doprowadziły do formalnej rehabilitacji Joanny, stwierdzając jednoznacznie, że zarzuty wobec niej były bezpodstawne, a jej skazanie wynikało z politycznej manipulacji i niezrozumienia jej misji.

Kanonizacja

Kolejnym kamieniem milowym w uznaniu wyjątkowości Joanny d'Arc była jej kanonizacja w 1920 roku. Kościół katolicki, po starannym zbadaniu jej życia i dokonań, oficjalnie uznał ją za świętą. Kanonizacja ta nie tylko przywróciła honor Joannie, ale także przypieczętowała jej status jako wzoru do naśladowania w kwestiach wiary, determinacji i moralności. Świętość Joanny d'Arc została przyjęta z entuzjazmem zarówno przez wiernych, jak i przez całą francuską narodowość.

Dziedzictwo

Dziedzictwo Joanny d'Arc wykracza daleko poza granice jej śmierci i kanonizacji. Jako bohaterka narodowa, stała się symbolem nadziei i odwagi, inspirując nie tylko wojska francuskie w czasie Wojny Stuletniej, ale także późniejsze pokolenia w różnych okolicznościach historycznych. Jej niezachwiana wiara i determinacja w obliczu przeciwności losu oraz tragiczna, ale pełna godności śmierć, utrwaliły jej obraz w kulturze jako postaci niemal mesjańskiej. Joanna d'Arc jest często przywoływana jako przykład, że prawdziwa siła pochodzi z wnętrza, a jej postać nadal inspiruje książki, filmy, sztuki oraz działania edukacyjne i kulturowe na całym świecie. Joanna pozostaje, zatem nie tylko postacią historyczną, ale także wiecznym symbolem walki o sprawiedliwość, niezłomności w przekonaniach oraz siły ducha, które mogą zmieniać bieg historii. Jej życie i dziedzictwo nadal są obecne w umysłach i sercach ludzi na całym świecie, stanowiąc przypomnienie o wartościach, które są ponadczasowe i uniwersalne.