Mroczne tunele, w których żywi nawiedzają zmarłych! Tam dzieje się coś niezwykłego!
Licząca ponad 12 milionów mieszkańców stolica Francji, zwana powszechnie miastem światła, paradoksalnie kryje w swoich podziemiach więcej mroku niż mogłoby się wydawać. Jak się bowiem okazuje, pod tętniącym życiem Paryżem, znajduje się pełen tajemnic podziemny świat, w którym spoczywają szczątki 6 milionów byłych mieszkańców miasta. Znane na całym świecie paryskie katakumby to rozległa sieć naturalnych jaskiń, kamieniołomów i dodatkowych, zbudowanych przez człowieka tuneli, rozciągających się na setki kilometrów i obficie wyłożonych ludzkimi kośćmi. Jednak, oprócz samych szczątków zmarłych mieszkańców Paryża i jego okolic, mroczne przestrzenie kryją w sobie coś jeszcze!
![Paryskie katakumby](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie.webp)
Przed 1955 r. można było swobodnie poruszać się po niemalże wszystkich zakamarkach podziemnego paryskiego cmentarzyska. Dziś tylko nieliczne z pomieszczeń są otwarte dla publiczności i można je zwiedzać niczym muzea. Wstęp do pozostałych miejsc podziemnego świata jest surowo zabroniony. Z jakich powodów ograniczono do nich dostęp? Tego do końca nie wiadomo, choć pasjonaci podziemnego paryskiego świata są święcie przekonani, że w najgłębszych zakamarkach katakumb dzieje się coś niezwykłego.
Jak powstały paryskie katakumby?
Paryskie katakumby mają swój początek w znajdujących się na obrzeżach miasta kamieniołomach wapienia. Ten naturalny zasób stosowany był przez wieki jako główny budulec domów. Jego dostępność ułatwiła szybką ekspansję Paryża. W drugiej połowie XVIII wieku dawne kopalnie wapienia położone pod miastem - w miarę jego rozrastania się na przestrzeni wieków przekształcono w katakumby. Dlaczego tak się stało? O tym dowiesz się za chwilę.
![Paryskie katakumby to miejsce pełne mroku i tajemnic](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-1-n.webp)
W efekcie wzrostu liczebności mieszkańców miasta, a co za tym idzie, większej ilości zgonów, w XVIII wieku na paryskich cmentarzach najzwyczajniej zaczynało robić się ciasno, a zmarłych wciąż przybywało. Z czasem sytuacja doprowadziła do wielu zaniedbań związanych z pochówkami. W licznych przypadkach ludzie mieszkający w pobliżu największych paryskich cmentarzy skarżyli się z powodu rozkładających się na widoku zwłok i smrodu gnijącego mięsa. Niestety, dla wielu osób, stało się to uprzykrzającą życie codziennością. Makabryczna sytuacja sprzyjała także rozprzestrzenianiu się groźnych bakterii i rozwojowi chorób, które przyśpieszały tempo kolejnych zgonów. W pewnej chwili, w Paryżu nie było już miejsc na kolejne pochówki.
![Kobieta podziwia ludzkie kości w jednej z publicznie dostępnych przestrzeni paryskich katakumb](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-1A.webp)
![Jedynie bardzo mała część paryskich katakumb jest dostępna dla zwiedzających](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-1B.webp)
![Paryskie katakumby - Większość podziemnych tuneli jest oficjalnie niedostępna](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-2.webp)
W 1763 r. wydano zakaz chowania zmarłych w Paryżu, jednak w związku z oporem Kościoła Katolickiego, królewski werdykt był kompletnie ignorowany aż do początków VIII dekady XVII-stulecia. Wówczas doszło do przerażającego zdarzenia! Zawaliła się znaczna część muru otaczającego największy paryski cmentarz – „Les Innocents”, w wyniku czego gnijące zwłoki rozsypały się na sąsiednią posesję. Odrażająca okoliczność sprawiła, że nie można było już zwlekać z konkretnymi działaniami. Problem związany z przepełnieniem cmentarzy musiał zostać natychmiast rozwiązany. Kościół nie miał już nic do powiedzenia.
![Paryskie katakumby - Do końca nie wiadomo co kryje się w zamkniętych przestrzeniach](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-3.webp)
W 1786 r. kamieniołomy „Tombe-Issoire” zamieniły się w podziemne cmentarzysko (źródło 1). W ciągu kolejnych dwóch lat przeniesiono do niego kości z paryskich cmentarzy. Przez kilka kolejnych dekad do katakumb znoszono kości z cmentarzy znajdujących się na przedmieściach. Po rewolucji francuskiej chowanie zmarłych bezpośrednio w podziemnych tunelach stało się normą.
![Paryskie katakumby - W oficjalnie zamkniętych pomieszczeniach znajdują się miejsca tajemniczych obrzędów](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-4.webp)
Kim są i czego szukają katafile?
Ograniczenie dostępu do większości mrocznych tuneli katakumb nie przeszkadza poszukiwaczom mocnych wrażeń w zapuszczaniu się w ciemne korytarze, w których znajdują się miliony kości zmarłych osób. Czego oni tam szukają?
Wiele niedostępnych publicznie przestrzeni katakumb jest obecnie wypełnionych chłodną i czystą wodą, gdyż poziom paryskich wód gruntowych z czasem się nieco podniósł. W upalne dni skłania to miejscowych znawców tych terenów do korzystania z katakumb jako miejsca, w którym można zażyć ochładzających kąpieli. Brzmi to makabrycznie? Najwidoczniej kąpanie się w wodzie pełnej kości zmarłych jest dla niektórych osób czystą przyjemnością. Być może jest to częścią jakiegoś mrocznego rytuału.
![Paryskie katakumby - Katafile zostawiają po sobie ślad w wielu pomieszczeniach](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-5.webp)
W 1867 r. rozciągające się przez ponad 300 kilometrów katakumby zostały otwarte dla publiczności. Pomimo iż, jak już wspomniano wcześniej, od 1955 r. znaczna część podziemnych tuneli jest oficjalnie niedostępna, w latach 70’ i 80’ XX wieku katakumby były nielegalnie i na masową skalę uczęszczane przez paryskich odkrywców miejskich, znanych jako katafile, czyli pasjonaci katakumb. W efekcie nielegalnych praktyk ze strony tej specyficznej części społeczeństwa, niektóre podziemne pomieszczenia zostały kompletnie odrestaurowane i zamienione w kreatywne przestrzenie. Przykładowo, jedna z tych podziemnych jaskiń została przekształcona w tajny amfiteatr, wraz z gigantycznym ekranem kinowym i sprzętem do projekcji. Sąsiedni teren zamieniono w pełni zaopatrzony bar i restaurację, gdzie klienci amfiteatru mogą coś przekąsić i wypić. Te pomieszczenia są oficjalnie niedostępne, lecz każdy katafil wie jak się do nich dostać.
![Paryskie katakumby - Katafile dostają się do zamkniętych tuneli przez sekretne wejścia](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-6.webp)
Szacuje się, że każdego tygodnia setki katafili regularnie udaje się do zamkniętych tuneli paryskich katakumb poprzez sekretne wejścia, które dobrze znają wszyscy wtajemniczeni w tą mroczną praktykę. Cóż takiego znajduje się w podziemnych paryskich tunelach, oprócz samych kości osób zmarłych? Co tak mocno przyciąga uwagę tych osób i sprawia, że są gotowi podjąć ryzyko otrzymania wysokiej kary pieniężnej za nielegalne wejście do zakazanej strefy, a na dodatek narażają się tym samym na utratę zdrowia, a nawet życia?
![Paryskie katakumby - W upalne dni katafile zażywają kąpiele w wodzie gruntowej](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-7.webp)
Służby porządkowe nierzadko odnajdują osoby kompletnie wycieńczone (źródło 2), które nielegalnie zagłębiają się w mrocznych paryskich podziemiach i nie mogą się z nich wydostać. Niestety znane są też przypadki śmiałków, którzy nigdy stamtąd nie powrócili.
Katafile wierzą, że nieznane tunele paryskich katakumb skrywają wiele tajemnic. Przypuszczają, że to właśnie z tego powodu zamknięto do nich dostęp. Od dekad nielegalnie eksplorują podziemną przestrzeń i odkrywają coraz to głębsze zakątki mrocznej części Paryża. Sieć ukrytych i zamkniętych dla publiczności tuneli jest niezmiernie rozległa. Choć teoretycznie wiemy, że to nieco ponad 300 kilometrów, w praktyce może się okazać, że zamkniętych tuneli jest o wiele więcej. Co się w nich znajduje? Prawdopodobnie nie tylko kości. Z pewnych źródeł wiemy, że znajdują się tam różnego rozmiaru kaplice i sekretne miejsca mrocznych praktyk związanych z potężnymi czarami, w tym z nekromancją.
![Paryskie katakumby - W wybranych tunelach katafile przeprowadzają magiczne obrzędy](/sites/default/files/private/katakumby-paryskie-8.webp)
Tajemnica sieci paryskich katakumb i możliwość ucieczki od szarej codzienności są atrakcyjnymi koncepcjami dla katafili. Dlatego nie odpuszczą oni tak łatwo swoich nielegalnych i mrocznych praktyk.
Bibliografia:
1 - Ancient Origins - The Dark Underworld of the Paris Catacombs;
2 - The Times - Boys lost for three days among the skulls in the Paris catacombs.