Laleczka Voodoo - Jak ją zrobić? Przepis na skuteczną laleczkę

Laleczka Voodoo to magiczny artefakt stosowany w afroamerykańskich wierzeniach. Zgodnie z panującymi stereotypami, posługując się nią można rzucić na kogoś klątwę, sprawić mu ból lub po prostu uprzykrzać mu życie. Ale nie tylko!

Voodoo jest afroamerykańską religią synkretyczną (źródło 1). Synkretyzm religijny polega na łączeniu dwóch lub większej ilości systemów wierzeń w zupełnie nowy system, lub włączenie do danej tradycji religijnej przekonań pochodzących z tradycji odrębnych. Korzenie Voodoo sięgają wierzeń dawnych ludów zachodnioafrykańskich. Co ciekawe, Voodoo zawiera także elementy wiary katolickiej i spirytyzmu.

Ludzie zazwyczaj uważają, że Voodoo jest czymś bardzo złym. Prawda jest jednak taka, że Voodoo jest zwyczajnie religią, taką jak każda inna. Jest w nim zarówno dobro, jak i zło (źródło 3).

Laleczka Voodoo – Czy to naprawdę działa?

Chyba każdy z nas słyszał o niesamowitych możliwościach wpływania na życie innych osób za pomocą odpowiednio wykonanej laleczki Voodoo, no i oczywiście niezbędnej wiedzy okultystycznej. Ale, czy ten rzekomo potężny artefakt rzeczywiście działa? Czy za pomocą słynnej laleczki Voodoo naprawdę można rzucić urok?

W tradycyjnym kulcie Voodoo laleczki stosowane są zazwyczaj przez kapłanów posiadających wysoki stopień wtajemniczenia i dogłębną wiedzę. W świecie praktyk Voodoo panuje przekonanie, iż tylko oni są w stanie wykonać laleczkę o niezwykle potężnej mocy, a przy tym umieją przewidzieć wywołane przez nią efekty. Nie oznacza to, że przeciętny człowiek nie może przeprowadzać rytuałów Voodoo, lecz ich efekty mogą być czasami nieprzewidywalne, lub – jak to najczęściej bywa – mało zauważalne. Warto dodać, że czasami praktyka rytuałów Voodoo może być niebezpieczna w rękach nieprzygotowanej do tego osoby i doprowadzić ją do opętania lub wyrządzić jej sporą krzywdę.

Działanie laleczki Voodoo opiera się na wewnętrznej energii kapłana wykonującego rytuał. Liczy się przede wszystkim wiedza, skupienie i siła umysłu. Dlatego efekt rytuału z laleczką Voodoo jest zależny nie tylko od intencji, ale również od umiejętności osoby, która go przeprowadza.

Pochodzenie laleczki Voodoo

Laleczka Voodoo najprawdopodobniej wywodzi się od haitańskich kukiełek symbolizujących duchy Loa (źródło 4). W tradycji tej, Loa jest duchem (źródło 5) lub bóstwem (źródło 6), posiadającym nieprzeciętną moc i niemal nieograniczone możliwości. Najistotniejszą rolę Loa odgrywają w rytuałach Voodoo i ujawniają swoją obecność zazwyczaj przez opętanie (źródło 7).

Do bóstw Loa zależą także Ghede, Legba, księżycowy człowiek Carrefour, czy bogini miłości Erzulie (źródło 8).

W religii Voodoo zazwyczaj pojawiają się takie Loa jak:

• Erzulie - duch miłości;
• Ogoun - duch wojny;
• Papa Legba - duch strzeżący granic światów żywych i umarłych;
• Szango - duch burzy.
 

Jako ciekawostka warto dodać, iż odpowiednikiem ducha Papa Legba w religii chrześcijańskiej jest Święty Piotr. Oprócz wymienionych wyżej dobrych duchów, w Voodoo występują również duchy złowrogie, takie jak Baron Samedi czy Guede (źródło 9).

Na początku XX wieku laleczka Voodoo została mocno spopularyzowana w USA, w szczególności w okolicach Nowego Orleanu. Jak do tego doszło? Otóż, za sprawą handlu niewolnikami.

Obecność religii Voodoo w Nowym Orleanie można podzielić na trzy etapy. Pierwszym z nich była tak zwana faza afrykańska, trwająca od 1719 r. do ok. 1830 r., kiedy to do Nowego Orleanu zaczęli przybywać pierwsi niewolnicy z Afryki. Wówczas kult Voodoo nie różnił się zbytnio od swojej oryginalnej afrykańskiej odmiany. Drugi etap stanowiła faza kreolska (1830-1930). W tym okresie Voodoo zaczęło zapożyczać pewne elementy z innych systemów wierzeń. To właśnie wówczas w Nowym Orleanie nastąpił po raz pierwszy wspomniany wcześniej synkretyzm religijny, pomiędzy Voodoo a Katolicyzmem. Tak zwana faza amerykańska Voodoo trwa od 1930 roku, a kult ten na stałe zadomowił się nie tylko w krajobrazie Nowego Orleanu, ale również, a może przede wszystkim, w zachodniej popkulturze. Jego najbardziej znanym elementem jest być może słynna laleczka.

W wielu częściach świata Voodoo i katolicyzm współistnieją. Chociaż adepci omawianej tutaj religii bywają wykluczeni z Kościoła, kapłani obu kultur często współpracują (źródło 10).

Laleczka Voodoo na szczęście?

Jak już wspomniano wcześniej, działanie laleczki Voodoo opiera się głównie na mocy umysłu i wiedzy posługującego się nią kapłana, a efekt rytuału jest mocno zależny od tych elementów. Wbrew powszechnie panującym pozorom, laleczka Voodoo może służyć nie tylko do rzucania klątw i uroków. Choć nie każdy o tym wie, w rzeczywistości można ją stosować również w celu uzdrawiania lub zapewnienia komuś szczęścia, miłości, powodzenia w interesach itp. W Voodoo luizjańskim posługiwanie się kukiełką w dobrych zamiarach uchodzi za tak zwaną białą magię, natomiast w złych – za czarną.

Mając na uwadze szeroki wachlarz możliwych zastosowań laleczki Voodoo, zarówno w intencjach dobrych, jak i mniej dobrych, należy podkreślić, iż efekt końcowy rytuału zawsze będzie zależny od intencji i umiejętności kapłana. Nie są przy tym konieczne jakieś skomplikowane i tajemnicze zaklęcia, natomiast kluczem jest koncentracja i kierowanie swoich myśli w dobrze wyznaczonym kierunku i z odpowiednią intencją.

Większość z nas zapewne domyśla się, jak może wyglądać typowy rytuał z laleczką. Jeśli przykładowo chcemy sprawić komuś ból, to odpowiednio wykonaną laleczkę wystarczy nakłuwać igłami w wybranych przez nas miejscach. Jednak, zakłuwanie laleczki Voodoo igłą w odpowiednim miejscu i z odpowiednią intencją, może mieć także pozytywne efekty na osobie, którą laleczka ma przedstawiać. Jeśli zatem naszym celem jest urok miłosny, powinniśmy nakłuwać kukiełkę w miejscu, które odpowiada ludzkiemu sercu. Podobnie działamy w przypadku laleczki uzdrawiającej – igłami przebijamy miejsca, przez które chory cierpi. Pamiętajmy jednak o tym, że w momencie posługiwania się igłami, jak również – i to przede wszystkim - w trakcie wykonywania laleczki, nasze intencje powinny być odpowiednio ukierunkowane, a umysł mocno na nich skupiony.

W haitańskim Voodoo popularny jest również rytuał, w którym odpowiednio wykonaną kukiełkę przytwierdza się do drzew na cmentarzach w celu porozumiewania się ze światem zmarłych.

Jak zrobić laleczkę Voodoo?

Uroki praktyk Voodoo określane są mianem magii sympatycznej, co znaczy, że dane działanie powinno wywołać analogiczny efekt w rzeczywistości (źródło 11).

Działanie laleczki Voodoo zależy głównie od siły umysłu i umiejętności osoby wykonującej rytuał, ale nie tylko. Okazuje się bowiem, że także sposób wykonania kukiełki ma pod tym względem ogromne znaczenie.

Osoba rytualnie stosująca lalkę Voodoo powinna ją wykonać samodzielnie (źródło 12). Kukiełki uszyte przez kogoś innego lub kupione w sklepie nie przyniosą jakiegokolwiek rezultatu. Posługiwanie się nimi będzie zwyczajną stratą czasu, skutkującą stwierdzeniem, że rytuały Voodoo nie działają. Aby działały, powinny być wykonywane zgodnie z tradycją! Wedle wierzeń Voodoo w trakcie tworzenia rytualnej kukiełki przekazujemy jej bowiem dużą dawkę naszej własnej energii, dlatego rekwizyt ten działa tylko w rękach swojego twórcy.

Zgodnie z tradycją kultu, Laleczkę Voodoo wykonuje się tylko i wyłącznie z naturalnych materiałów. Wyjątek mogą stanowić jedynie dodatki, takie jak przedmioty należące do osoby (np. plastikowy guzik), którą laleczka przedstawia. Głównymi budulcami kukiełki powinny być naturalne surowce, takie jak drewno, słoma, czy też włosie. Składniki laleczki powinny być odpowiednio dobrane kolorystycznie, tak aby jak najlepiej odpowiadały kolorze skóry jej ludzkiego pierwowzoru.

Prawidłowo wykonana Laleczka Voodoo powinna wiernie odzwierciedlać człowieka, który ma być celem rytuału. Z tego też powodu, niezbędne jest aby zawierała jakiś przedmiot osobisty lub składnik pochodzący od tej osoby (źródło 13) – np. naskórek, kawałek paznokcia, włosy. W miejscu głowy zaleca się umieszczenie zdjęcia twarzy człowieka, którego laleczka ma być odzwierciedleniem. Wskazane jest ucharakteryzowanie laleczki w sposób jak najbardziej przypominający człowieka będącego celem uroku, np. naszywając na nią tkaniny przypominające najchętniej noszone przez niego ubrania.

Po zakończonym rytuale laleczkę Voodoo należy koniecznie spalić lub zakopać, najlepiej z dala od miejsca zamieszkania. Nie wolno jej ponownie stosować, nawet jeśli obiektem czaru ma być ta sama osoba.