Czy jesteś hipochondrykiem? Zwróć uwagę na ten szczegół!

Hipochondria to psychiczne zaburzenie, zaliczane do grupy silnych nerwic. Dolegliwość przejawia się poczuciem nieuzasadnionej obawy o własne zdrowie, przekonaniem o istnieniu ciężkiej choroby, co przekłada się na prawdziwy stan lękowy. Hipochondryk mimo zapewnień o dobrym stanie zdrowia, nie jest zdolny do zapanowania nad własnymi emocjami.

Nerwica hipochondryczna – bo również tym mianem określa się hipochondrię – może przejawiać się przekonaniem o uczuciu bólu, zlokalizowanym w różnych częściach ciała, który nie jest spowodowany żadną chorobą somatyczną.

Na rozwój hipochondrii narażone są również osoby, które ze względu na niską samoocenę, potrzebują uwagi otoczenia. Dzięki swojej „chorobie” czują się zauważane i ważne. Przejęcie roli „chorego” może stanowić pewien rodzaj osłony, ucieczki przed życiowymi niepowodzeniami i sposób na wzbudzenie w bliskich większego zainteresowania i troskliwości. Chorzy są przeważnie zupełnie nieświadomi tych mechanizmów.

Zdarza się, że w efekcie niepowodzeń, lub braku satysfakcji życiowej, hipochondryk ucieka w swoją chorobę. Zaburzenie nerwicowe u hipochondryka rzadko występuje samodzielnie, częściej towarzyszy na przykład depresji. Jakie jeszcze okoliczności życiowe mogą sprzyjać powstawaniu hipochondrii? Otóż choroba może wynikać z nadmiernej troski rodziców o zdrowie dziecka. Niektórzy rodzice, w szczególności matki, zauważają u swoich pociech objawy, których w rzeczywistości nie ma oraz starają się za wszelką cenę wykryć ich przyczynę. Dziecko, rozwija się w przekazywanych mu obawach o jego zdrowie. W takich okolicznościach jest znacznie bardziej narażone na wystąpienie zaburzeń nerwicowych w dorosłym życiu.

Hipochondria - objawy hipochondrii

Hipochondryk odczuwa różne objawy wyimaginowanych dolegliwości somatycznych, które w rzeczywistości nie mają miejsca. Nie musi to być jedynie ból; część hipochondryków odczuwa też inne charakterystyczne dla tej choroby dolegliwości, takie jak np. kołatanie serca, zawroty głowy, problemy z utrzymaniem równowagi oraz skoki temperatury ciała. Objawy bywają dość subiektywne i mogą przybierać bardzo różną postać.

Hipochondria jest dziś coraz częściej rozpoznawaną chorobą. Osoby na nią cierpiące przeważnie postrzegane są jako „histerycy”, których nawet niegroźne, a często wyimaginowane dolegliwości zdrowotne całkowicie wytrącają z równowagi. Hipochondryk zmaga się z ciągłym lękiem o swoje zdrowie i życie, co może go dosłownie wykańczać zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Gdyby to nie wystarczyło, chorzy na hipochondrię postrzegani są jako osoby przewrażliwione, skupione na własnych dolegliwościach i zwracające uwagę otoczenia. To bardzo nieadekwatne oceny, które mogą doprowadzić do znacznego pogorszenia stanu zdrowia niejednego hipochondryka.

Jedną z charakterystycznych cech hipochondryka jest brak umiejętności czerpania radości z życia. Osoby chore miewają pesymistyczny nastrój oraz nie potrafią cieszyć się z okoliczności, które innym osobom mogą sprawiać radość. Może to być spotkanie ze znajomymi, spacer na świeżym powietrzu, wyprawa do lasu, jazda na rowerze.

Kolejnym objawem hipochondrii jest odczuwanie bólu, który „wędruje” po ciele. Ból ten w rzeczywistości nie wynika z choroby somatycznej, a wykonane badania nie ujawniają jakichkolwiek dolegliwości fizycznych, które mogły by leżeć u jego podstaw.

Do typowych oznak hipochondrii należą nadmierne skupianie się na stanie własnego zdrowia, ciągłe analizowanie samopoczucia i reagowanie uczuciem silnego lęku na każdą wyimaginowaną dolegliwość. Hipochondrycy uwielbiają mierzyć sobie nie tylko ciśnienie krwi po kilka, kilkanaście razy dziennie, ale również temperaturę! Nietypowe wartości pomiarów mogą wywołać u nich lęk, a nawet nagły atak paniki!

Hipochondryk uwielbia słuchać porad lekarskich, ale w większości przypadków nie wierzy medykom, kiedy ci zapewniają go, że nic mu nie dolega. Osoba chora korzysta z porad różnych specjalistów, a niekiedy potrafi robić to nawet kilka razy w tygodniu. Nawet z błahych powodów, takich jak stan podgorączkowy, hipochondryk domaga się natychmiastowej pomocy medycznej.

Ciągłe mówienie i myślenie o przerażających chorobach, nieustanne skupianie się na własnym ciele, ciągłe pomiary tętna, ciśnienia i innych parametrów życiowych, nie pozwalają hipochondrykom normalnie funkcjonować. Choroba wymaga leczenia psychiatrycznego.