Zaproszenie do świata niewyobrażalnego: "Historie duchowe po ciężkich wypadkach"

W świecie, gdzie każdy moment może przynieść zmianę, istnieją historie, które zmuszają nas do przemyśleń głębszych niż codzienne rozważania. Książka "Historie duchowe po ciężkich wypadkach" otwiera drzwi do świata, gdzie granice między rzeczywistością a wyobraźnią rozmywają się, pozostawiając nas z pytaniem: co naprawdę wiemy o prawdzie, świadomości i istocie naszego istnienia?

Autor, z wyjątkowym wglądem wynikającym z doświadczeń zawodowych w branży odszkodowawczej, zaprasza czytelnika na podróż przez niezwykłe opowieści osób dotkniętych skutkami tragicznych wypadków. Te opowieści nie są tylko relacjami zdarzeń; są to refleksje nad tym, jak nasze postrzeganie rzeczywistości, kształtowane przez osobiste doświadczenia, kulturę, wiedzę i wychowanie, wpływa na nasze rozumienie świata.

Książka prowadzi nas przez labirynt pytań dotyczących prawdy i jej subiektywności. Przykłady, które autor przedstawia, odnoszą się do codziennych sytuacji, ale w kontekście duchowym, rzucając światło na to, jak różnorodne mogą być nasze interpretacje tych samych wydarzeń. Z każdą stroną, czytelnik jest zachęcany do zastanowienia się nad tym, jak nasze wnioski i przekonania są często kształtowane przez to, co jest niewidoczne dla oka.

Rozdział dotyczący wyobraźni otwiera nowy wymiar dyskusji. Autor proponuje koncepcję wyobraźni jako niezależnego, duchowego elementu, który jest integralną częścią ludzkiego doświadczenia, często pomijaną w tradycyjnych rozważaniach naukowych i filozoficznych. Przez analizę doświadczeń osób w śpiączkach i ich snów, książka prowadzi nas do wniosku, że wyobraźnia jest nie tylko funkcją mózgu, ale niezależnym bytem, który kształtuje nasze postrzeganie rzeczywistości.

"Historie duchowe po ciężkich wypadkach" to nie tylko zbiór opowieści; to zaproszenie do ponownego zastanowienia się nad tym, co uważamy za pewnik, i wyzwanie do poszerzenia naszych horyzontów myślowych. Każdy, kto szuka głębszego zrozumienia ludzkiej natury, znajdzie w tej książce źródło inspiracji i refleksji.

Zachęcamy do odkrywania tajemnic, które kryją się za każdą stroną tej fascynującej lektury.

POSZUKIWANIE PRAWDY - Prawda jako osąd wynikające z danego spojrzenia

Wiele razy słyszymy słowa "To jest jedyna prawda", które mają nam narzucić konkretne spojrzenie na daną sytuację w taki sposób, abyśmy przyjęli za pewnik, że stwierdzenie to absolutne. Tym czasem okazuje się, że pojęcie prawdy samej w sobie jest zupełnie płynne i tak naprawdę nie istnieje. Nawet odważniej można rzec, że ten, który uważa, że coś jest absolutną prawdą - żyje w największej fikcji. Dlaczego tak jest?

Dlatego, że osądzanie czy coś jest prawdą czy nie jest, tak naprawdę zależne jest od wielu czynników. Po pierwsze nauczmy się, że nie ma czegoś takiego jak spojrzenie obiektywne. Obiektywne może być tylko częściowo, a w jakiej części? W części względnej - czyli fizycznej. Niestety przy osądzaniu, zawsze jest ta druga część - subiektywna - niemal zawsze - czyli poza tym co względne. Dlatego w życiu liczy się kontekst, jako sposób spoglądania na rzeczywistość, kontekst który jest ukierunkowanym spojrzeniem zależnym od wielu punktów odniesienia.

Kontekst nacechowany jest wieloma wzajemnie przenikającymi się czynnikami, na które wpływają: dotychczasowa wiedza, dotychczasowe doświadczenia życiowe, religia, kultura, z której wywodzimy się, osiągnięcia cywilizacyjne, nasza własna mentalność, ego, wpływ rodziców, wpływ innych ludzi na naszą osobę. Dlatego nigdy nie ma jednej, absolutnej prawdy. 

Przykład prawdy: stoją nad rzeką dwaj przyjaciele. Spoglądają na wysokie drzewo stojące tuż przy korycie rzeki. Widzą jego cień. W pewnym momencie jeden z nich mówi: cień jest tak długi, jak długie jest drzewo. Spojrzeli i faktycznie tak było. Drugi mówi, że nie, bo długość cienia zależy od kąta padania promieni słonecznych. Oboje widzieli tę samą prawdę - że cień jest tak długi jak drzewo, dla obu było to oczywiste, że to jest prawda. jednakże w tej sytuacji mamy dwa zupełnie różne spojrzenia, dwa zależne od tego, co wiedzą. Dla jednego logiczne jest to, że cień jest tak długi, jak długie jest drzewo, a dla drugiego logiczne, że to zależy od kąta padania promieni słonecznych.

Spoglądasz na krzesło, wiesz, że jest to mebel służący do siedzenia. Nagle obok Ciebie staje ktoś jeszcze i mówi, że jest to brzydkie krzesło, i że jak się je porąbie, to będzie służyło jako paliwo do palenia, a więc krzesło przyda się do paleniska. W kolejnej chwili podchodzi do Was ktoś trzeci i spogląda na krzesło mówiąc: Tak, to doskonały antyk - dostrzegając w nim wartość sentymentalną, historyczną i potencjał finansowy. Co to oznacza? To przedstawienie trzech różnych prawd wynikające z trzech różnych sposobów spoglądania na rzeczywistość.

Więcej przykładów autor artykułu proponuje w książce "Historie duchowe po ciężkich wypadkach"...

WYOBRAŹNIA - Jako duchowy obszar znajdujący się w każdym z nas

Mało jest badań oraz filozofii na temat samej wyobraźni. Autor książki "Historie duchowe po ciężkich wypadkach" proponuje rozumienie wyobraźni jako swoistego rodzaju obszar stanowiący bezwzględny i absolutny, mający swoją własną tożsamość fundament dla świadomości. Jak uważa: Wyobraźnia jest istotą samą w sobie, posiada wszelkiego rodzaju przymioty.

Dlaczego tak uważa? Autor książki jest właścicielem firmy odszkodowawczej i od kilkunastu lat opiekuje się osobami ciężko poszkodowanymi po wypadkach, także po wypadkach ze skutkiem śmiertelnym rodzinami ofiar. W tym czasie zauważył, że w czasie śpiączek farmakologicznych, ale i pourazowych, gdzie dochodziło do uszkodzenia mózgu, do uszkodzenia narządu wzroku, osoby pokrzywdzone nadal doskonale widziały i śniły, co wskazuje na to, że za te kwestie nie odpowiada nasz mózg, lecz Wyobraźnia - jako duch znajdujący się w naszym ciele. Dlaczego Wyobraźnia jest istotą samą w sobie? Bo to ona decyduje co nam jawi, kiedy, jak to przedstawia i to ona podpowiada nam rozwiązania, dyktuje treści snów, działa na podświadomość i na świadomość - zupełnie nie proszona i nie pytana, czy tego chcemy.

Gdy dziecko rodzi się, wiele na to wskazuje, że ma jakąś wiedzę, zwłaszcza po upływie kilku miesięcy, kilkunastu dostrzegamy zachowania, których nie mogło nabyć u nas w domu, nie mogło być ich świadkiem, bo wcześniej nie uczestniczyło w żaden sposób fizycznie w chwilach, które odtwarza, dlatego ma tę wiedzę skądś - podaje ją Wyobraźnia. Początkowo w życiu nie mamy rozgraniczenia na świadomość i podświadomość. Autor książki sugeruje, że najpierw jest absolutna świadomość, później dopiero chowana jest do drugiego rzędu z powodu istnienia ludzkiego - które to działa jak nałożona na świadomość płachta - co oznacza, że powstaje podświadomość (świadomość absolutna zepchnięta do drugiego rzędu, do głębi). W późniejszym życiu wyczuwamy istnienie podświadomości, dlatego sięgamy do niej, a mówimy wówczas, że mózg człowieka działa jedynie w 10-20%, a dlaczego nie w 100%? Właśnie dlatego, że za życia nie osiągnie już tej absolutnej podświadomości.

Wnioski

Książka "Historie duchowe po ciężkich wypadkach" kwestionuje powszechną koncepcję obiektywnej prawdy, pokazując, że nasze postrzeganie rzeczywistości jest relatywne i zależne od kontekstu. Przytacza przykłady, jak różni ludzie mogą mieć różne perspektywy na ten sam obiekt lub zdarzenie, zależnie od ich osobistych doświadczeń i wiedzy.

Rozdział poświęcony wyobraźni przedstawia ją jako niezależną, duchową istotę, która wpływa na nasze postrzeganie rzeczywistości. Autor analizuje przypadki osób w śpiączkach, które nadal miały bogate wewnętrzne życie wyobraźni, co sugeruje, że wyobraźnia jest nie tylko funkcją mózgu, ale oddzielnym bytem.

Podsumowując, "Historie duchowe po ciężkich wypadkach" to książka, która zachęca do refleksji nad naturą prawdy, wyobraźni i ludzkiego postrzegania. Proponuje głębokie przemyślenia na temat tego, jak nasze przekonania i interpretacje są kształtowane przez indywidualne doświadczenia i perspektywy.